Gözde, okuldaki en neşeli çocuklardan biriydi. Onunla arkadaş olmak kolaydı; çünkü her zaman gülümser, herkese yardım ederdi. Ama bu hafta işler biraz farklıydı. En yakın arkadaşı Deren, ona soğuk davranıyordu. Eskiden beraber yemek yiyen, teneffüste birlikte oynayan ikili şimdi neredeyse hiç konuşmuyordu. Gözde, bu durumu anlamakta zorlanıyordu.
Bir gün, teneffüste Deren’i okulun arka bahçesinde yalnız otururken gördü. Yanına gitmek istedi, ama adımları geri çekildi. “Ya benimle konuşmak istemezse? Ya onu daha da kızdırırsam?” diye düşündü. Gözde’nin içinde bir ses, “Ona yaklaşma, bu senin sınırın,” diyordu.
O gün okuldan eve döndüğünde, durumu annesine anlattı. “Anne, Deren artık benimle konuşmuyor. Ne yapacağımı bilemiyorum. Onunla konuşmaya çalıştım, ama beni duymazdan geldi. Sanki bir duvar var aramızda.”
Annesi, Gözde’nin saçlarını okşayarak, “Bazen insanlar duvarlar örer, Gözde. Ama bu duvarları yıkmak için cesaret etmek gerekir. Belki onun ne yaşadığını anlamaya çalışırsan, aranızdaki bu duvarları kaldırabilirsin,” dedi.
Gözde başını salladı, ama hala korkuları vardı. Ya Deren onu tamamen dışlarsa? Ya duvarları yıkmaya çalışırken daha büyük bir engelle karşılaşırsa?
Ertesi sabah, Deren yine aynı köşede yalnız oturuyordu. Gözde derin bir nefes aldı ve yavaşça yanına gitti. “Merhaba, Deren,” dedi yumuşak bir sesle.
Deren başını kaldırdı, ama yüzünde bir gülümseme yoktu. “Merhaba,” dedi kısaca.
Gözde, cesaretini topladı. “Beni son zamanlarda biraz uzak hissettiriyorsun. Bir şey mi oldu? Eğer seni üzdüysem özür dilerim.”
Deren bir süre sessiz kaldı, sonra gözleri doldu. “Hayır, sen bir şey yapmadın. Ama ailem taşınmamız gerektiğini söyledi. Buradan ayrılacağım ve başka bir okula gideceğim. Bu yüzden artık yakın olmamamız gerektiğini düşündüm. Böylece ikimiz de üzülmeyiz.”
Gözde, duyduğu şey karşısında şaşırmıştı. Deren’in uzak durmasının sebebi onu incitmek değil, kendini korumaktı. Ama Gözde böyle bir sınırı kabul edemezdi. “Taşınıyor olabilirsin, ama bu arkadaşlığımızın bitmesi gerektiği anlamına gelmez! Sen benim en iyi arkadaşımsın ve bu değişmeyecek.
Belki başka bir şehirde olacaksın, ama ben seni her zaman ararım, mektup yazarım. Hem şimdi burada olduğumuz zamanı neden boşa harcayalım?”
Deren bir an düşündü, sonra sessizce gülümsedi. “Gerçekten mi? Beni unutmamaktan korkuyordum.”
Gözde gülümseyerek başını salladı. “Seni unutmak mı? Bu imkansız!”
O günden sonra Gözde ve Deren, kalan zamanlarını en iyi şekilde değerlendirmeye karar verdiler. Teneffüslerde birlikte oyunlar oynadılar, derslerden sonra birbirlerine küçük notlar yazdılar. Deren, taşınma günü yaklaşırken içindeki üzüntüyü Gözde ile paylaşmaya başladı. Bir gün Gözde, çantasından iki küçük defter çıkardı.
“Bu bir dostluk defteri,” dedi Gözde gülümseyerek. “Birine ben yazacağım, birine de sen. Nereye gidersek gidelim, birbirimize olan dostluğumuzu bu defterlerle hatırlayacağız. Yazmayı bırakmayacağına söz ver!”
Deren defteri eline aldı, gözleri dolmuştu. “Söz veriyorum,” dedi.
Taşınma günü geldiğinde, Gözde sabah erkenden Deren’in evine gitti. Elinde küçük bir paket vardı. Deren’i vedalaşmaya hazır beklerken buldu. Gözde paketi uzattı.
“Bu ne?” diye sordu Deren.
“İçinde birlikte çektiğimiz fotoğraflar var. Hangi şehirde olursan ol, bu fotoğraflar seni bana yakın hissettirecek. Ama bir şartım var: Her yeni arkadaş edindiğinde bu fotoğraflara bir yenisini ekleyeceksin. Çünkü ben senin mutluluğunu hep bilmek isterim.”
Deren paketi açıp fotoğraflara baktı. Gözlerinden birkaç damla yaş süzüldü. Gözde’yi sıkıca sarıldı. “Bana bu kadar değer verdiğin için teşekkür ederim. Senin gibi bir arkadaşım olduğu için çok şanslıyım.”
Gözde de Deren’e sarıldı. “Arkadaşlık sınır tanımaz. Bizim dostluğumuz mesafelerden güçlü,” dedi kararlılıkla.
Gözde, o gün annesinin dediği şeyi gerçekten anlamıştı: Sınırlar, insanların korkularıyla oluşur. Ama bu sınırları aşmak için cesaret etmek gerekir.
Bu hikaye, Gözde’ye ve tüm çocuklara bir ders verdi: Arkadaşlıklar, mesafelerden ya da korkulardan daha güçlüdür. Gerçek dostluklar, sınırları aşar.
Sınır Tanımayan Dostluk Hikayesi de burada sona ermiş. “Sınır Tanımayan Dostluk Hikayesi” gibi Çocuk Hikayeleri için sayfamızı ziyaret edebilirsiniz.